Cypr (gr. Κύπρος) znajduje się na styku Europy, Azji i Afryki. Co prawda Cypryjczycy czują się Europejczykami, geograficznie rzecz ujmując wyspa leży już w Azji. Powierzchnia Cypru wynosi trochę ponad 9.200 km², co sprawia, że wyspa jest trzecią co do wielkości wyspą na Morzu Śródziemnym (po Sycylii i Sardynii).
Piaszczyste plaże, ciepłe morze, bogata architektura i wielokulturowa tradycja sprawia, że Cypr jest ciekawą alternatywą na spędzenie na niej urlopu. Cypr jest w stanie zapewnić każdemu urlopowiczowi to, czego potrzebuje. Centra turystyczne zapewniają wszelaką rozrywkę, zarówno w dzień jak i w nocy. Bogata architektura: antyczne ruiny, wczesnochrześcijańskie kościoły, ortodoksyjne klasztory i renesansowe katedry dostarczają rozrywki amatorom historii. Bogata flora, liczne szlaki turystyczne to prawdziwy raj dla miłośników przyrody.
Archeologiczne znaleziska na półwyspie Akrotíri pozwalają stwierdzić, że wyspa była już zamieszkana około 11 tysięcy lat przed Chrystusem. Mieszkańcy trudnili się głównie uprawą zboża i posługiwali prymitywnymi narzędziami wykonanymi z kamienia. Osady w
Choirokoítia i Tenta założone zostały około 7 tysięcy lat przed Chrystusem. Zamieszkujący je ludzie trudnili się, obok uprawy zboża także myślistwem i rybołówstwem. Istnieją dowody na kontakty handlowe z mieszkańcami Anatolii, Syrii i Palestyny. Osada w Sotíra datowana jest na 4 tysiące lat przed Chrystusem. Zamieszkujący ją ludzie potrafili wyrabiać przedmioty z gliny.
Punktem przełomowym w historii Cypru było nawiązanie kontaktów z Grecją. Szacuje się, że począwszy od roku 1200 p.n.e. na wyspie osiedlili się pierwsi Achajowie. Przez długie lata Cypr znajdował się w fenickiej strefie wpływów. Wyspa należała częściowo do władców asyryjskich, egipskich, aby w końcu wejść w skład imperium Perskiego. Głównym ośrodkiem na wyspie w owych czasach było
Salamis. W roku 499 na wyspie miało miejsce powstanie przeciwko Persom, jednak zostało ono krwawo stłumione. Nastroje niepodległościowe wśród społeczeństwa narastały, Perski okupant żądał coraz większych danin. Król Evagoras potajemnie rozpoczął rozmowy z władcami poszczególnych cypryjskich miast-państw i doprowadził do zjednoczenia większości z nich. W roku 331 Cypr dobrowolnie dołączył do imperium Aleksandra Wielkiego. Śmierć wielkiego władcy i stratega zmusiła Cypryjczyków do szukania nowych sojuszników. Zdecydowano o przejściu pod jurysdykcję hellenistycznych Ptolemeuszy rządzących ziemią faraonów. Stolica wyspy przeniesiona została do Páfos.
Rok 58 p.n.e. to początek panowania Imperium Rzymskiego. Rzymianie rozbudowali przejęte miasta, w Páfos i w
Salamis wybudowano ogromne teatry, świątynie i termy. W
Koúrion rozbudowano świątynię Apollo a także wybudowano stadion. Bogaci mieszkańcy zdobili swoje wille mozaikami podłogowymi.
Rok 45 po Chrystusie to kolejny zwrot w burzliwej historii wyspy. Do
Salamis docierają apostołowie Paweł i Barnaba którzy krzewią wiarę w Chrystusa. Niedługo potem powstały pierwsze chrześcijańskie gminy. W latach 332 oraz 342 wyspa została nawiedzona przez dwa potężne trzęsienia ziemi, które zniszczyły większość bogactwa wyspy, miedzy innymi miasto
Salamis. Cezar zdecydował o odbudowie miasta pod nazwą Constantia, nowe miasto stało się jednocześnie nową stolicą wyspy.
W roku 395 następuje podział Cesarstwa Rzymskiego. Cypr dostaje się pod władzą Cesarstwa Bizantyjskiego. Krótko po podziale, w roku 480 cypryjski kościół wypowiada zwierzchnictwo Cesarzowi i ustanawia własną władzę biskupią.
W roku 1191 wyspa sprzedana zostaje zakonowi Templariuszy i staje się punktem wypadowym do Wypraw Krzyżowych. W roku 1489 wyspa przechodzi w ręce Wenecjan.
Kolejny zwrot w historii wyspy nastąpił w roku 1571. W krótkim czasie wyspa zostaje podbita i skolonizowana przez Osmanów. Osmańscy najeźdźcy robią wszystko, aby wyrwać mieszkańców wyspy z kręgu kultury europejskiej i skierować ich myślenie ku islamowi. W roku 1821 doszło do zaplanowanej egzekucji, w której ścięci zostali najwyżsi przedstawiciele cypryjskiego kościoła ortodoksyjnego i odradzającej się greckiej mniejszości.
W roku 1878 Wielka Brytania „wynajęła” wyspę od Turcji na potrzeby swoich baz wojskowych na Bliskim Wschodzie. Była to odpowiedź na rosnącą potęgę Rosji. Po kilku latach na wyspie Korona Brytyjska faktycznie przejęła władze na wyspie, w roku 1914 dokonało się oficjalne włączenie Cypru do korony brytyjskiej.
Okres po Drugiej Wojnie Światowej to z jednej strony wzrost nastrojów stowarzyszeniowych z Grecją, z drugiej chęć zawarcia unii z Turcją. W roku 1948 przez wyspę przetoczyły się masowe demonstracje przeciwników stowarzyszenia z Grecją. Odpowiedzią na tą akcję było zorganizowane w 1950 roku referendum, w którym 95% greckich Cypryjczyków opowiedziało się za przyłączeniem do Grecji. W roku 1960 Wielka Brytania zdecydowała się na ustanowienie niepodległości dla Cypru, nowe państwo otrzymało przygotowaną przez Brytyjczyków konstytucję. W roku 1964 wybucha wojna domowa, na wyspę trafiają siły pokojowe ONZ. W roku 1974 wśród greckiej władzy wybucha pucz, zamieszanie wykorzystuje Turcja, i pod pretekstem ochrony tureckiej mniejszości zajmuje prawie jedną trzecią wyspy. W roku 1983 tureccy Cypryjczycy ogłaszają powstanie nowego państwa, Tureckiej Republiki Cypru Północnego. Państwo to uznane zostało jedynie przez Turcję. W roku 2004 Cypr wchodzi do Unii Europejskiej, plan Annana, który zakładał zjednoczenie obydwu części wyspy zostaje odrzucony w referendum przez greckich Cypryjczyków. Faktycznie więc do Unii Europejskiej wchodzi jedynie Cypr południowy. Na granicy obydwu państw obowiązuje strefa buforowa, w której zabronione jest przebywanie kogokolwiek. Strefa nadzorowana jest przez siły pokojowe ONZ. Pod naciskiem władz międzynarodowych, Cypr Północny otworzył swoją południową granicę. Cypryjczycy mogą swobodnie przemieszczać się po całej wyspie, obcokrajowców obwiązują specjalne zasady, które jednak jedynie utrudniają a nie uniemożliwiają przekraczanie granicy.
Cypr gwarantuje odwiedzającym 300 słonecznych dni w roku. Od połowy kwietnia do końca października można być prawie pewnym, że pogoda nie spłata żadnego mokrego figla. Na przeważającym obszarze wyspy lato jest gorące, suche i czyste powietrze sprawia, że odczuwalna temperatura często przekracza 40°C, zimy natomiast są łagodne i wilgotne i temperatura rzadko spada poniżej zera. Wyjątkiem są jedynie góry Tróodos, gdzie nawet latem jest przyjemnie chłodno. Zimą natomiast szczyty Tróodos pokryte są grubą warstwą śniegu. Na Olimpie, najwyższej cypryjskiej górze, od grudnia do marca panują doskonałe warunki do uprawiania sportów zimowych. Dla miłośników białego szaleństwa przygotowano nawet kilka wyciągów narciarskich.
Do najważniejszych atrakcji turystycznych wyspy można zaliczyć:
- Lárnaka – miasto, w którym ostatni spoczynek miał znaleźć biblijny Łazarz
- Sun&Fun na plażach w Agía Nápa
- Spacer wąskimi uliczkami po Nikozji, ostatniej na świecie podzielonej stolicy
- Kolóssi – twierdzę z czasów Wypraw Krzyżowych
- Wykopaliska w Koúrion
- Wczesnochrześcijańskie kościoły w górach Tróodos zdobione unikatowymi freskami
- Monastyr Kýkko – miejsce ostatniego spoczynku twórcy współczesnego Cypru
- Wykopaliskach w Páfos z niesamowitymi mozaikami podłogowymi
- Wspinaczka wąwozem Avakás
- Famagusta, miasto z 365 kościołami
- Ruiny w Salamis – nieme świadectwo dawnej potęgi wyspy
Oczywiście do zwiedzania jest dużo, dużo więcej. Mam nadzieję, że zamieszczone w naszym serwisie informacje pozwolą na spędzenie ciekawego i odprężającego urlopu na wyspie, na której zgodnie z legendą z fal morskich miała się wyłonić Afrodyta, bogini piękna.
