Minorka, nazywana przez niektórych szmaragdową wyspą lub wyspą wiatrów należy do archipelagu Balearów, i po
Majorce jest drugą, co do wielkości wyspą tego archipelagu. Stolicą wyspy, miasto
Mahón leżące w zachodniej części wyspy.
Dzięki swojemu strategicznemu położeniu, na przestrzeni wieków wyspa odgrywała ważną rolę w basenie Morza Śródziemnego. Mimo niewątpliwych walorów turystycznych, wyspa ciągle znajduje się w cieniu swojej dużej siostry
Majorki.
Dlaczego więc należy odwiedzić Minorkę? Ponieważ jest mała. Ponieważ nie jest przesiąknięta turystycznym gwarem i turystyczną tandetą. Ponieważ ma przepiękne i nieprzeludnione plaże. Ponieważ jest jedyna w swoim rodzaju.
Geologicznie i klimatycznie rzecz ujmując, wyspa podzielona jest na dwie strefy. Północną część wyspy zajmuje uformowany przed około 400-u milionami lat górzysty teren zwany Tramuntana. Południe wyspy zwane jest Migjorn. Ta część wyspy uformowana została z miękkich i żyznych wapieni około 20 milionów lat temu. Ta część wyspy poprzecinana jest wieloma głębokimi i porośniętymi bujną roślinnością wąwozami, zwanymi po katalońsku barrancs.
Najwyższym wzniesieniem wyspy jest
Monte Toro (357m. n.p.m.), święta góra, znajdująca się w centralnej części wyspy.
Pierwszymi mieszkańcami wyspy byli prawdopodobnie przybysze z terenów południowej Francji. Ślady pobytu prastarych mieszkańców odnalezione w jaskiniach pozwalają sądzić, iż już około roku 2500 przed Chrystusem, Minorkę zamieszkiwały plemiona zbieraczy i łowców. Około roku 1500 przed Chrystusem na wyspie pojawili się Fenicjanie. Na przestrzeni wieków wyspa wielokrotnie przechodziła z rąk do rąk. I tak władali na niej Kartagińczycy, Grecy, Rzymianie, Wandale i Bizantyjczycy. W roku 711 naszej ery wyspa została opanowana przez Maurów. W roku 1287 po udanej wyprawie króla Alfonsa III wyspa została wcielona do korony katalońskiej. W kolejnych latach Minorka zmagała się z najazdami piratów. Wznoszono potężne twierdze, aby minimalizować ryzyko pirackich najazdów, jednak niewiele one dawały. Wiek XVI i XVII to dla wyspy czas izolacji. W 1558 hiszpański król Filip II postanowić wypędzić wszystkich mieszkańców wyspy i uczynić z niej niezamieszkała krainę. W wieku XVIII polityczne położenie wyspy diametralnie się zmieniło. Stała się ona obiektem pożądania wielu europejskich monarchii. W wyniku umowy z Utrechtu z roku 1713 wyspa została przekazana koronie angielskiej. W wyniku rządów angielskiego gubernatora Richarda Kana wyspa powoli zaczęła się odbudowywać i bogacić. Stolica wyspy została przeniesiona z
Ciutadelli do
Mahón. Brytyjczycy rozsławili na świecie wcześniej nikomu nieznany gatunek sera i nauczyli mieszkańców wyspy ważenia ginu. Po półwiecznej dominacji Brytyjczyków, wyspa została opanowana przez francuzów. Najważniejszą pozostałością panowania francuskiego jest wioska Sant Lluís oraz sos salsa mahonesa, znana szerzej, jako majonez. W wyniku pokoju paryskiego z roku 1763 wyspa przeszła kolejny raz pod władzę korony brytyjskiej. Wprowadzony w roku 1820 przez Brytyjczyków zakaz handlu pszenicą i orzechami spowodował powolne wyludnienie wyspy. Szacuje się, że około 25% ludności wyemigrowało, głownie do północnej Afryki i USA.
Po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej i śmierci generała Franco wyspa przeszła pod koronę hiszpańską i razem z innymi wyspami archipelagu stanowi autonomiczny region Balearów.
Tak typową dla europejskiej architektury ewolucja stylów nie ma swojego odzwierciedlenia w architekturze wyspy. Często zmieniający się władcy, a co za tym idzie ich upodobania i pomysły, spowodowały, że wyspa nie wykształciła swojego własnego stylu architektonicznego. Wszystkiego jest po trochu.
Do najważniejszych atrakcji turystycznych wyspy, oprócz oczywiście niezliczonych, przepięknych plaż, można zaliczyć:
- miasto Cuitadella – miasto z hiszpańskim charakterem
- Coves Cala Morell – prehistoryczne grobowce skalne
- Naveta des Tudoms – prehistoryczne miejsce pochówku
- Cap de Cavalleria – niesamowite widoki na północne wybrzeże wyspy
- Monte Toro – święta góra ze wspaniałymi widokami
- Torre d’en Gaumés – prehistoryczna wioska
- Torralba d’en Salord – najładniejsza minorkańska Taula
- Talati de Dalt – idyllicznie położone wykopaliska
- Mahón – stolica wyspy położona nad drugim co do wielkości naturalnym porcie na świecie
- Cap de Faváritx – fascynujący przylądek zbudowany z łupków skalnych
Do najpiękniejszych plaż na wyspie można zaliczyć:
- wybrzeże południowe: Es Canutells, Son Bou, Cala Mitjana, Cala Trebalúger, Cala Santa Galdana, Cala Macarella, Cala en Turqueta, Arenal de Son Saura, Cala en Bosc
- wybrzeże wschodnie – Cala Mesquida, Es Grau, Punta Prima
- wybrzeże północne – Cala Algairens, Cala Pregonda, Binimel.lá, Son Parc, Arenal d’en Castell
Dlaczego wiec Minorka… mam nadzieję, że odpowiedź na to pytanie zawarta jest na kolejnych stornach naszego serwisu.
