"Isla Bonita" - piękna wyspa, tak La Palma jest nazywana przez jej mieszkańców i nie tylko przez nich. "Isla Verde" czyli zielona wyspa, to inna, często spotykana nazwa wyspy. Na zachód od Sahary, gdzie woda jest prawdziwym skarbem, za oceanu wyłania się górzysta wyspa, której zbocza porośnięte są gęstym, zielonym lasem, gdzie ze skał tryskają źródła krystalicznej wody. Taka właśnie jest La Palma, jedna z wysp archipelagu Wysp Kanaryjskich.
Skarby tej wyspy - piękna miasta, malownicze wioski oraz wiecznie zielona przyroda - przetrwały do dziś. Boom turystyczny, który w ostatnich czterdziestu latach miał miejsce na pozostałych Wyspach Kanaryjskich nie wywarł niszczącego piętna na la Palmie. I tak już pozostanie, ponieważ wyspa została objęta programem ochrony dziedzictwa naturalnego i przyrodniczego UNESCO. Uczestnictwo w tym programie nakłada obowiązek ochrony i rozwoju zasobów naturalnych.
Piaszczyste plaże z białym piaskiem otoczone palmami kokosowymi - tego na wyspie się nie znajdzie. Porośnięta palmami plaża Puerto Naos, jak każda inna plaża na wyspie jest czarna i żwirowa. Jednakże wiele małych spokojnych zatoczek oblewanych czyta woda Oceanu Atlantyckiego zaprasza do leniuchowania. Nawet zimą, temperatura wody nie spada poniżej 18 stopni Celciusza.
Jak mało które miejsce na ziemi, La Palma oferuje przeróżne krajobrazy: alpejskie góry, młode wulkany, skaliste wybrzeża, dziewicze dżungle i pustynie. Wymagające górskie wspinaczki, długie spacery czy krótkie przechadzki, wszystko to znaleźć można tutaj. La Palma jako jedyna z wysp Kanaryjskich dba o miłośników pieszych wędrówek, wytyczone są tutaj szlaki turystyczne o długości przekraczającej 850 km. Do najciekawszych obszarów należą:
Caldera de Taburiente: krater o obwodzie przekraczającym 28 kilometrów i szczytach sięgających prawie 2500 metrów, zaliczany jest do największych na świecie.
Cumbre Vieja: 120 stożków wulkanicznych na wzniesieniu w centralnej części wyspy.
Wulkany San Antonio i Teneguía: położone w południowej części wyspy wulkany. Jeszcze w 1971 roku było tutaj pełno rozgrzanej lawy, pyłu wulkanicznego i dymu...
Laurisilva: prastare lasy w północno-zachodnie części wyspy znajdują się pod ochrona UNESCO. Podobna wegetacja rozwinęła się jedynie w niewielu regionach świata.
Północna część wyspy: pomiędzy skalistymi urwiskami i dzikimi dolinami zwanymi barrancos, znajdują się miejsca kultu pradawnych mieszkańców wyspy; romantyczne wioski i dragos - smocze drzewa, tak charakterystyczne dla Wysp Kanaryjskich.