Tatry Wysokie (słow. Vysoké Tatry) to najwyższa część pasma Karpat. Góry rozciągają się pomiędzy Tatrami Zachodnimi od strony zachodniej i Tatrami Bielskimi od strony wschodniej. W linii prostej odległość między granicznymi puntami wynosi około 17 kilometrów. Powierzchnia Tatr Wysokich wynosi około 340 km² z czego 260 km² znajduje się na Słowacji. Tatry Wysokie są najwyższymi górami w Polsce i na Słowacji, zarazem stanowią jedno z najwyższych pasm górskich pomiędzy Alpami a Kaukazem.
Rzeźba Tatr Wysokich ma cechy typowej rzeźby alpejskiej. Uformowana została ona przez lodowce górskie podczas zlodowaceń plejstoceńskich. Dzisiaj jednak próżno szukać lodowców na terenie Tatr, wszystkie roztopiły się tysiące lat temu. Pozostałością po lodowcach są ogromne tatrzańskie jeziora zwane stawami. Najwyższym szczytem Tatr Wysokich jest Gerlach (Gerlachovský štít), który wznosi się na wysokość 2.655 m n.p.m. Najbardziej słowackim szczytem w Tatrach Słowackich jest Krywań (Kriváň), który wznosi się na wysokość 2.495 m n.p.m. Wzmianka o szczycie znajduje się w hymnie narodowym Słowacji a wizerunek góry znajduje się na słowackich monetach euro. Największym i najgłębszym stawem w Tatrach Słowackich jest Wielki Hińczowy Staw (Veľké Hincovo pleso). Zajmuje on powierzchnię około 20 hektarów a jego głębokość szacowana jest na około 53 metrów.
Słowackie Tatry Wysokie wspólnie z Tatrami Zachodnimi i Tatrami Bielskimi wchodzą w skład Słowackiego Tatrzańskiego Parku Narodowego (Tatranský národný park, TANAP). Na terenie Parku Narodowego poprowadzono wiele szlaków turystycznych, które umożliwiają wędrówki malowniczymi dolinami a także wspinaczki na strome szczyty. W odróżnieniu od szlaków po polskiej stronie Tatry, wstęp na szlaki słowackie jest bezpłatny. Większość szlaków jest jednak otwarta tylko od czerwca do października. W pozostałych miesiącach, ze względu na ochronę przyrody, szlaki są zamknięte.
Słowacy przykładają dużą uwagę do ochrony przyrody na terenie Parku Narodowego. Z tego powodu trudno szukać dróg i parkingów położonych w głębi parku. Jest też niewiele kolejek linowych i wyciągów wwożących turystów w góry. Z tego powodu szlaki turystyczne na terenie Parku Narodowego są długie i porozrzucane. Aby dojść do „prawdziwych gór” trzeba nierzadko pokonać wiele kilometrów nudnym szlakiem w lesie. Przed wyjściem w góry trzeba więc dokładnie zaplanować trasę, bo w trakcie wędrówki praktycznie nie ma możliwości zmiany celu.
Najlepszą bazą wypadową do zwiedzania Tatr Wysokich są okolice miasta Poprad, a także mniejsze miasteczka takie jak Stary Smokowiec, Tatrzańska Łomnica czy Szczyrbskie Jezioro. Wszystkie znajduj się przy tak zwanej Drodze Wolności. Droga wolności łączy osady i miasta Podtatrza i pozwala na dogodne przemieszczanie się pomiędzy wylotami dolin, a z parkingów (w większości płatnych) przy tej drodze rozpoczynają się poszczególne szlaki. Wzdłuż Drogi Wolności kursuje także kolejka elektryczna, popularnie zwana „elektriczką”, którą bardzo wygodnie można dotrzeć do wlotów tatrzańskich dolin.
Podczas naszego dwutygodniowego pobytu w Tatrach (nasza baza znajdowała się w miejscowości Nová Lesná) przeszliśmy następujące szlaki:
