Panagía Asinoú

Kościółek w Asinoú (gr. Παναγία Ασίνου) należał do nieistniejącego już dzisiaj klasztoru. Kościół powstał w latach 1099-1105, wybudowano na planie prostokąta z niszami po obu stronach, przykryty dwuspadowym dachem krytym płaskimi dachówkami. Kościółek wpisany jest na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO ze względu na swoje unikatowe freski, którymi pokryte jest całe wnętrze kościoła. Freski pokrywają dosłownie całą powierzchnie mrocznego kościółka. Trudno znaleźć jest nawet najmniejszy fragment tynku, który nie jest pokryty farbą. Na ścianach uwieczniono między innymi Ostatnią Wieczerzę, sceny z życia Marii czy scenę przedstawiającą Czterdziestu Świętych Męczenników z Sebasty. Ze ścian, nisz i łuków ponure i surowe twarze świętych, proroków i ojców kościoła patrzą na szukającego skruchy i łaski słabego człowieka. W prezbiterium przedstawiono scenę Zmartwychwstania Chrystusa.

Nad południowym wejściem znajduje się fresk przedstawiający fundatora kościoła, Nekeforosa podającego Marii Pannie model kościoła. Z tyłu za nim uwieczniona została klęcząca żona fundatora, która ma na głowie diadem wysadzany drogocennymi kamieniami. Poniżej znajduje się inskrypcja pochodząca z 1105 roku: „W życiu zostałem hojnie obdarowany darami, które Ty, Mario Dziewico w nadmiarze mi zesłałaś, ja magister Nekeforos, biedny suplikant, pełen bojaźni przed Tobą, wybudowałem ten kościół, jako ofiarę i proszę, abyś wstawiła się za mną w dniu Sądu Ostatecznego”.