Bazylika świętych Jana i Pawła na Celiusie

Święci Jan i Paweł to rzymscy arystokraci, którzy według tradycji ponieśli śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w IV wieku. Pierwszy kościół ku czci tych świętych powstał prawdopodobnie już w 398 roku, w wieku XII nastąpiła gruntowna przebudowa kościoła i otrzymał on swój dzisiejszy barokowy wystrój. Wnętrze bazyliki przebudowano jeszcze w latach 1715-1718, natomiast w latach 1950-1952 przywrócono kościołowi wczesnochrześcijański wygląd.

Wnętrze kościoła jest trzynawowe. W centralnej części nawy głównej znajduje się płyta upamiętniająca miejsce męczeństwa świętych Jana i Pawła. Sarkofag z relikwiami świętych znajduje się natomiast w ołtarzu głównym. W bogato zdobionej bocznej kaplicy św. Pawła od Krzyża znajdują się relikwie patrona kaplicy, który był jednocześnie założycielem zakonu pasjonatów.

W 1887 r. podczas prowadzonych pod bazyliką prac natrafiono na ok. 20 naw z I-IV w. n.e., przy czym na ścianach 13 z nich zachowały się fragmenty dekoracji w postaci fresków.