Wenecja (wł. Venezia) to miasto położone na wyspie oddalonej o około 4 kilometry od stałego lądu pośrodku płytkiej laguny. Samo miasto zbudowane jest na 118 małych wysepkach i zajmuje powierzchnię około 7 kilometrów kwadratowych. Obwód miasta wynosi niecałe 11 kilometry, wiec na obejście miasta dookoła potrzeba by było około 3 godzin, gdyby istniała odpowiednia droga. Miasto połączone jest ze stałym lądem groblą, którą poprowadzona jest droga oraz tory kolejowe.
Oprócz wyspy, na której położone jest miasto Wenecja, na lagunie jest jeszcze 36 innych wysp, z których 14 nadal jest zamieszkanych.
Na wyspie Wenecja mieszka dzisiaj około 60 tys. mieszkańców, co stanowi zaledwie trzecią część mieszkańców zamieszkujących miasto w czasach jego świetności w XV wieku.
Za oficjalna datę założenia miasta przyjmuje się 25 marca 421 roku. Data ta jest czysto teoretyczna, niepotwierdzona żadną dokumentacją historyczną. Choć miasto szybko znalazło się w strefie wpływów Bizancjum, zdołało uzyskać niezależność. Wenecja była państwem-miastem, na wzór greckich polis, jej ustrojem była republika. Głową państwa był doża Wenecji, teoretycznie nieusuwalny, wybierany w wyborach przez miejską arystokrację, sprawujący funkcję dożywotnio, jednak w praktyce często zmuszany do ustąpienia.
Zainteresowania polityczne Republiki Weneckiej koncentrowały się wokół wschodniej części Morza Śródziemnego. Wenecja kontrolowała wybrzeża Adriatyku, Wyspy Egejskie, Kretę, Cypr, Korfu i inne wyspy.
Państwo było wielonarodowościowe: Włosi, Grecy, Słowianie, wielokulturowe i wieloreligijne. Bliskość Rzymu wymuszała posłuszeństwo wobec papieży, ale w Wenecji panowała wolność religijna. Szczyt konfliktu z papiestwem przypadł za pontyfikatu Juliusza II.
Wenecja walczyła głównie przeciw muzułmańskim Turkom, prowadząc handel ze Wschodem. W XIII wieku Marco Polo dotarł do Chin. Wenecja zazdrośnie strzegła swojego monopolu na handel jedwabiem i przyprawami. Jednak w XV wieku Vasco da Gama dotarł do Indii, otwierając nową, dłuższą, ale i bezpieczniejszą drogę do tego półwyspu. W 1508 roku Portugalczycy rozpoczęli walkę z arabskimi kupcami, chcąc wyprzeć ich z Indii. Wenecja wsparła kalifa Aleksandrii w budowie floty; ta jednak została pokonana w bitwie morskiej niedaleko Diu. Znaczenie Wenecji zaczęło słabnąć, choć do końca pozostała miastem łączącym Wschód z Zachodem, miastem sztuki i architektury.
W 1797 r. Wenecja została zdobyta przez Napoleona. Po pokoju w Campo Formio Wenecja została włączona do Austrii. Była najdłużej istniejącą republiką w dziejach. W XIX wieku Wenecja została włączona do nowo powstałego Królestwa Włoch.
Historyczna część Wenecji pełni głównie
funkcje turystyczne. Do najważniejszych zabytków należą:
Światową popularność zyskał
karnawał wenecki. Istotnym elementem ubioru bawiących się są maski.
Obecnie Wenecja jest ustawicznie podtapiana. Stare budynki, atakowane przez zanieczyszczone morze, ulegają zniszczeniu.
Rozwiń tekst
