Znajdująca się u wejścia do
Canal Grande Bazylika Santa Maria della Salute zbudowana została na podstawie dekretu podpisanego przez dożę Nicolo Contarini w 1630 r., jako
wotum dziękczynne dla Maryi Panny po zakończeniu epidemii dżumy, która pozbawiła życia ok. 1/3 mieszkańców miasta. Budowę bazyliki rozpoczęto w roku 1931 pod kierownictwem architekta Baldassare Longhena i budowana do roku 1687. Sam Longhen nie dożył momentu ukończenia prac.
Budowla została zaprojektowana w sposób perfekcyjny. Ponad sto wolnostojących rzeźb zdobi jasna kopułę świątyni. Sama kopuła zwieńczona jest posągiem Maryi Panny trzymającej w ręku laskę admiralską.
Prawie okrągła nawa główna jest podzielona równomiernie przez osiem antycznych kolumn. Ikona przedstawiająca Czarną Madonnę zdobi ołtarz główny świątyni. Znajdujące się ponad obrazem rzeźby przedstawiają wypędzenie epidemii dżumy z miasta.
W zakrystii znajduje się kilka obrazów zasługujących na uwagę: Święty Marek w otoczeniu św. Kosmy, Damiana, Rocha i Sebastiana (1510), Cud zesłania Ducha Świętego (1545), Ofiarowanie Izaaka (1542–1544) namalowane przez Tycjana czy Wesele w Kanie autorstwa Tintoretto.
Rozwiń tekst
