Kos jest pod względem wielkości (290 km²) trzecią wyspa Dodekanezu, podobnie jak jej jest południowa sąsiadka Nisyros, powstała w wyniku aktywności wulkanicznej. Na wschodnim wybrzeżu wyspy rozciągają się góry Dikeos z najwyższym wzniesieniem wyspy (846 m. n.p.m.).
„Kos jest piękna, łaskawa dla mieszkańców i bogata w wodę” pisał poeta Herondas w trzecim wieku przed Chrystusem. Inni poeci i podróżnicy z tamtego czasu określali wyspę poetyckim mianem „pływającego ogrodu na Morzu Egejskim”.
Niestety dzisiaj, z powodu ciągłego obniżania się poziomu wód gruntowych, Kos nie jest już tak zielona i kwitnąca jak kiedyś. Mimo wszystko, wyspa wyróżnia się spośród innych greckich wysp. Równina w pobliżu stolicy wyspy, miasta
Kos porośnięta jest gęsto palmami, najwyższe pasmo górskie wyspy, Góry Dikeos, porośnięte są gęstym sosnowymi lassem. Mimo bogatych ziem i doskonałych warunków dla do uprawy roli, mieszkańcy wyspy dawno rozstali się z rolnictwem. Od dawna głównym źródłem dochodu dla mieszkańców jest turystyka. Szacuje się, ze rocznie wyspę odwiedza około 500 tys. osób. Wyspa przyciąga do siebie
pięknymi, długimi, piaszczystymi plażami,
łagodnym śródziemnomorskim klimatem i unoszącą się w powietrzu starożytną i średniowieczną historią.
Nie ma zgody, co do pochodzenia nazwy wyspy. Niektórzy twierdza, za wyspa wzięła nazwę od córki mitologicznego króla Meropsa II, inni twierdza, że nazwa wyspy pochodzi od znalezionej na wyspie skamieniałości raka, jeszcze inni twierdzą, że nazwa pochodzi od słowa 'koion' - owca. To pochodzenie nazwy wyspy jest chyba najbliższe jej mieszkańcom, patrząc na zarys zachodniej części wyspy, można dopatrzyć się tam owczej głowy.
Rozwiń tekst
