Budowa katedry Narodzin św. Marii w Mediolanie (Duomo Santa Maria Nascente di Milano) zapoczątkowana była w roku 1386 i trwała przez stulecia aż do wieku XIX. W trakcie budowy wielokrotnie zmieniali się architekci i mistrzowie, co znalazło swoje odzwierciedlenie w architekturze fasady kościoła. Co prawda jest ona utrzymana w nurcie gotyku, jednak tu i ówdzie dostrzec można pewne odstępstwa. Katedra należy do największych kościołów katolickich na świecie. Jej wymiary - 157 metrów długości i 92 szerokości - plasują ją na 3 miejscu w Europie. Portal główny kościoła wieńczy wykonana z miedzi i pozłacana statua Marii Panny.
Dach świątyni zdobi prawie 3500 rzeźb. W większości przedstawiają one postaci świętych, ale przedstawione są też zwierzęta i demony. Pięć naw świątyni oświetlanych jest przez ogromne witraże, ich powierzchnia to prawie 1.700m². Na witrażach przedstawiono około 3.600 postaci.
Pod świątynią znajdują się antyczne wykopaliska i fundamenty świątyń, które wybudowane były na miejscu katedry.
Zwiedzając katedrę nie wolno pominąć wspinaczki dach. Jako nieliczna ze świątyń, katedra mediolańska daje możliwość spaceru po jej
dachu. Aby się na niego dostać, należy wspiąć się po dość krętych schodach lub wjechać windą. Z góry rozpościera się niezwykły widok na plac przed katedrą,
galerię Vittorio Emanuele, centrum miasta i oczywiście na architekturę samej katedry.
Rozwiń tekst
