Świątynia Zeusa Olimpijskiego (gr. Ναός του Ολυμπίου Διός) zwana także Olimpiejonem, to największa z spośród świątyń starożytnej Grecji. Jej budowa trwała z przerwami od VI w. p.n.e. do II w. n.e.
Olbrzymia świątynia wspierała się łącznie na 108 kolumnach. Wzdłuż boków biegły dwa rzędy po 20 kolumn. Od frontu i z tylu znajdowały się trzy rzędy po osiem kolumn. Według oryginalnego planu świątynia była budowlą dorycką, jednak w trakcie robót zmieniono jej styl na koryncki. Świątynia prawdopodobnie była pokryta dachem. W głównej nawie świątyni stała kopia posągu Zeusa dłuta Fidiasza.
W Średniowieczu świątynia została porzucona i zaczęła być wykorzystywana jako źródło darmowego budulca dla okolicznych zabudowań i w ciągu wieków została systematycznie rozszabrowana. Do współczesnych czasów zachowało się jedynie stojących 15 kolumn. Kolejna leży na ziemi.
