Dla mieszkańców wyspy, Palma de Mallorca, to po prostu La Ciutat, czyli tyle co… miasto. W końcu już od czasów rzymskich Palma de Mallorca jest główną metropolią i centrum wyspy.
Już w okresie kultury talaoitycznej w obrębie dzisiejszego miasta istniała pierwsza osada. Jednak za założycieli miasta uznaje się Rzymian, którzy niedługo po zdobyciu wyspy założyli osadę Palma. Okres największego rozkwitu miasto przeżyło za panowania Maurów, którzy przejęli kontrolę nad miastem w roku 903. Maurowie ustanowili miasto stolicą wyspy i nadali jej nazwę: Medina Mayurqua, czyli Miasto Mallorca. Wraz z nowymi władcami, do miasta trafiła nowa, dotychczas nieznana kultura. Pałace, meczety i publiczne łaźnie wyrosły jak grzyby po deszczu. Z tego okresu pochodzi także pałac Almudaina, w którym swoją siedzibę miał emir władający wyspą. W sylwestra roku 1229 wojska pod dowództwem Jaume I odbiły miasto z rąk Maurów. W następstwie wznieconych pożarów miasto uległo całkowitemu spaleniu, do czasów dzisiejszych zachowało się zaledwie kilka budynków pochodzących z tamtych czasów.
W 1276 miasto zostało ustanowione stolicą księstwa Majorki i przeżyło kolejny okres rozkwitu, który trwał aż do przekazania wyspy pod koronę Aragonów w 1349. Definitywnym końcem strategicznego znaczenia wyspy było odkrycie Ameryki. Żegluga przeniosła się na Atlantyk. Powstała próżnia na Morzu Śródziemnym została szybko zapełniona przez tureckich i afrykańskich piratów, którzy praktycznie uniemożliwili jakikolwiek ruch statków handlowych w basenie Morza Śródziemnego. Stolica wyspy, w obawie przed kolejnymi napadami piratów otoczona została nowym murem obronnym. Rosnąca przepaść pomiędzy bogatymi miastami i biednymi częściami wyspy doprowadziła do wielu powstań i krwawych buntów. Dopiero pod koniec wieku XIX rolnictwo i rzemieślnictwo zyskały na znaczeniu i sytuacja na wyspie się uspokoiła. Palma stała się na nowo stolicą całej wyspy. W roku 1983 Palma stała się stolicą nowoustanowionego autonomicznego regionu Balearów.
Najważniejszą budowlą nie tylko miasta, ale i całej wyspy jest bez wątpienia katedra La Seu. Historia katedry jest długa i bogata. Po wygnaniu Maurów z wyspy, w roku 1229 król Jaume I wmurował kamień węgielny pod budowę świątyni – wotum wdzięczności za wygraną wojnę. Jak to zazwyczaj w takich sytuacjach bywa, lokalizacja kościoła była wybrana nieprzypadkowo. Świątynię postanowiono więc wybudować w miejscu głównego meczetu aby przypieczętować zwycięstwo chrześcijaństwa nad islamem. Prace nad katedrą posuwały się jednak bardzo powoli, dopiero na początku XVII wieku zakończono pierwszy okres budowy. Katedra była jeszcze wielokrotnie przebudowywana. Portal zachodni wybudowano w okresie renesansu, główny portal pochodzi z okresu neogotyku. Ostatnia duża przebudowa dokonana została w roku 1904 pod kierunkiem znanego katalońskiego architekta Antoniego Gaudiego. Mimo wielu przebudów, gotycki charakter świątyni został zachowany. La Seu o powierzchni około 6.000 m² jest jedną z największych gotyckich katedr na świecie.
Ogromna forteca naprzeciwko katedry została wybudowana przez Maurów i był siedzibą władców wyspy. Jaume II nakazał przystosowanie fortecy do funkcji rezydencji. W wyniku szeroko zakrojonych prac budowlanych z oryginalnej budowli pozostało niewiele. Palau de l'Almudaina stała się siedzibą władcy na kolejne lata. Dzisiaj, w pałacu znajduje się siedziba garnizonu wojskowego, zwiedzać można jedynie niewielką, wydzieloną cześć. Trasa zwiedzania prowadzi przez reprezentacyjne komnaty pałacu. Na uwagę zasługują ogromne gobeliny zdobiące surowe komnaty. Warto także zajrzeć do gotyckiej kaplicy Santa Ana znajdującej się na dziedzińcu pałacu.
Po wschodniej stronie katedry znajduje się muzeum diecezjalne (Museu Diocesá) prezentującą pokaźną kolekcję malarstwa. Na szczególną uwagę zasługują: malowidło przedstawiające św. Grzegorza pochodzące z XV wieku, sarkofag króla Jaume II, kolekcja hiszpańskiej ceramiki oraz prace Gaudiego pochodzące z okresu prac modernizacyjnych w katedrze.
Kościół zakonu franciszkanów, Basílica Sant Francesc jest kolejnym ważnym zabytkiem sakralnym w mieście. Kościół został ufundowany przez króla Jaume II i wybudowany w roku 1281. W wieku XVII dobudowany został barokowy portal główny z ogromną rozetą. W swej historii kościół był świadkiem krwawych zajść. W roku 1400 podczas niedzielnej mszy doszło do sprzeczki pomiędzy dwoma zwaśnionymi rodami. Kroniki mówią, że około 300 osób straciło życie w bójce, w którą przerodziła się sprzeczka. Wnętrze jednonawowego kościoła jest dość skromne, jednak niektóre z bocznych kaplic kryją prawdziwe skarby sztuki.
Inne warte odwiedzenia obiekty w Palma de Mallorca:
- Museu Palau March
- Parc de la Mar
- Cn'n Marques
- Museu de Mallorca
- Casa Museu J. Torrent Lladó
Rozwiń tekst
