Dzisiejszy Luwr wydaje się być kompleksem jednakowych budynków, w rzeczywistości jest on jednak mniej lub bardziej przypadkowym skupiskiem różnorodnych budowli. Zaczęło się to wszystko za panowania Filipa II w pierwszych latach XIII wieku. Ten właśnie władca wybudował pierwszy zamek. Każdy następny władca dokładał swoje 3 grosze. Karol IX przeobraził Cytadele w rezydencje królewską; Katarzyna von Medici otrzymała z kolei zamek jako wdowią rezydencje. Kilka lat później Henryk IV wydał rozkaz połączenia zamku Tuilerien z Luwrem biegnąca wzdłuż Sekwany Wielką Galerią. Ludwik XIV, znany z zamiłowania do wielkości, gruntowanie przebudował zamek i założył Ogród Tuilerien, jednakże jako swoją reprezentacyjną rezydencję ustanowił w Wersalu. Napoléon Bonaparte wybudował w roku 1806 Luk Triumfalny zwany karuzelowym. Napoléon III ufundował leżące do dziś na wewnętrznym dziedzińcu kwatery mieszkalne oraz ozdobił dwa pozostałe dziedzińce rzeźbami ptaków.
Jak dotąd w historii Luwru, ostatnie słowo powiedział François Mitterand, przebudowując zamek w nowoczesne muzeum. Pod kierownictwem amerykańskiego architekta Ieoh Ming Pei stworzona została nowoczesna mekka kultury, której oficjalna nazwa brzmi Le Grand Louvre.
Cały kompleks podzielony jest na trzy skrzydła, poniżej znajduje się krótki opis poszczególnych ekspozycji:
Skrzydło Richelieu, wcześniej znajdowało się tutaj ministerstwo finansów, zostało dopiero podczas ostatnich prac remontowych przystosowane jako sale wystawowe. Architektoniczną perłą są trzy dziedzińce zwieńczone szklaną kopułą, w których prezentuje się francuskie prace plastyczne z XVII wieku. Wystawione są także monumentalne płaskorzeźby, które służyły jako ozdoby ścian. Poddasze poświęcone jest niemieckiemu, holenderskiemu i flamandzkiemu malarstwu: Dürer, Cranach, Holbein, Breughel, Rembrandt, Vermeer. Warte zobaczenia są także zachowane Apartamenty Napoleona III.
W podziemiach skrzydła Sully znajduje się ekspozycja przedstawiająca historię Luwru oraz samego muzeum. Parter przede wszystkim poświęcony jest znaleziskom egipskim, wystawiona jest tutaj także rzeźba Wenus z Milo. Pierwsze piętro to przede wszystkim ekspozycje antycznej sztuki egipskiej, greckiej i włoskiej, pomiędzy nimi znajduje się rzeźba Nike z Samotraki. Poddasze to galeria malarstwa francuskiego, prezentowane są między innymi dzieła takich malarzy jak: Watteau, Fragonard czy Delacroix.
Południowe skrzydło Denon kojarzy się przede wszystkim z tajemniczym uśmiechem Mona Lisy. W podziemiach znajduje się ekspozycja rzeźby włoskiej, niemieckiej i holenderskiej; na parterze prezentowane są włoskie znaleziska archeologiczne. Mona Lisa wystawiona jest pomiędzy innym malarstwem włoskim (Caravaggio, Raffael, Veronese, Tintoretto, etc.), francuskim (Ingres, Delacroix, etc.) i hiszpanskim (Valasquez, Goya, Greco, etc.) na pierwszym piętrze tegoż skrzydła.
