Wyspa Hvar bywa często określana lawendową wyspą. Wszystko za sprawa kwitnącej latem lawendy, pokrywającej fioletowym dywanem spore obszary górzystej wyspy. Oprócz lawendy wyspę porasta rozmaryn i szałwia a także inne śródziemnomorskie zioła. 11 tys. mieszkańców zamieszkujących wyspę Hvar trudni się głównie uprawą winorośli i drzew oliwnych a także hodowlą owiec. Typowe produkty takie jak oliwa z oliwek, aromatyzowana lawendą oliwa, smażone figi kupić można praktycznie w każdej miejscowości na wyspie.
Najstarsza wzmianka o osadzie na wyspie pochodzi z IV w. p.n.e. Grecy z wyspy Paros założyli niedaleko dzisiejszego Starego Gradu osadę o nazwie Pharos. Od Pharos wywodzi się także dzisiejsza nazwa Hvar. Kilka lat później, w pobliżu dzisiejszego miasta Hvar powstała kolejna grecka osada. W III w. n.e. wyspa przeszła pod władanie Imperium Rzymskiego, a w VII wieku przejęta została przez plemię Neretljan, następnie włodarzami wyspy byli królowie węgiersko-chorwaccy a po nich weneccy dożowie. W XV wieku poddani zaczęli domagać się coraz większych praw i zrównania z arystokracją. Udało się to osiągnąć w XVII wieku. Do roku 1918 wyspa należała do Austrii, po I Wojnie Światowej przeszła pod koronę jugosłowiańską. Zapoczątkowany po II Wojnie Światowej rozwój turystyki spowodował ponowny rozkwit gospodarczy wyspy, który trwa nieprzerwanie do dzisiaj. Ze względu na łagodny klimat panujący na wyspie, jest ona chętnie odwiedzana nawet w okresie zimowym.
Machina turystyczna skoncentrowana jest na zachodniej części wyspy. Warte odwiedzenia są miasta
Hvar i
Jelsa, warto zajrzeć także do miasteczka Stari Grad czy Vrboska. We wschodniej części wyspy panuje niezakłócony niczym spokój. Kilka małych miejscowości znajduje się przy drodze łączącej obydwa wybrzeża. Wioski te zamieszkiwane są głównie przez staruszków, młodzi przenieśli się albo do miasta
Hvar albo wyemigrowali z wyspy.
Rozwiń tekst
