Omiš

Omiš

Miasto Omiš położone jest nad Adriatykiem u ujścia rzeki Cetiny. Okolice dzisiejszego miasta były zamieszkana już w czasach prehistorycznych. W II wieku przed Chrystusem do miasta zawitali Dalmaci, którzy nazwali go Almissa. Na znaczeniu miasto zyskało dopiero pod panowaniem Imperium Rzymskiego. Rzymska nazwa miasta to Oneum. Schyłek Imperium Rzymskiego to jednocześnie początek piractwa na Adriatyku. Miasto było przez długie lata schronieniem dla piratów grasujących po Adriatyku. Pogoń za bogatymi łupami prowadziła miejscowych piratów niejednoczenie aż do południowych wybrzeży Włoch. Kręte i górzyste ujście rzeki Cetiny stanowiło doskonałe schronienie dla pirackich statków. Nikt, kto przepływał przez Adriatyk nie mógł się czuć spokojny. Wenecjanie woleli płacić haracze lokalnym watażkom, niż narażać swoje statki na niebezpieczeństwo napadu. Wiek XII to początek panowania piratów z rodu Kačić. Ci odważni i wojowniczy husarzy stanowili nie tylko zagrożenie dla statków na morzu, niejednokrotnie przepuszczali ataki na okoliczne miasta: Split, Šibenik czy Trogir. Kres panowaniu piratów chciał położnych chorwacki książę Pavo Šubić, niestety bezskutecznie. Za koniec epoki pirackiej uznaje się przejście miasta pod koronę chorwacko-węgierskiego króla Ludwika w roku 1358. Kolejnymi władcą miasta był bośniacki król Stjepan Tvrtko. Pomiędzy 1444 a 1797 Omiš należał do Wenecji, od wieku XIX losy miasta są ściśle związane z dziejami całej Dalmacji.
Centralnym miejscem starego miasta jest kościół Sv. Mihovil wybudowany w roku 1629. Wnętrze kościoła ozdobione jest malowidłami pędzla Jakopo Palmy. Niedaleko kościoła znajdują się schody prowadzące do ruin fortecy i wieży Peovića. Wybudowana w XIII wieku fortyfikacja jest jedną z najstarszych w całej Dalmacji. W obrębie starego miasta znajdują się jeszcze dwa warte odwiedzenia kościoły: Sv. Rok (z XVII wieku) oraz Sv. Duh (z XVI wieku). W miejskim muzeum (Gradskij Musej) zgromadzono szereg eksponatów dotyczących bogatej historii miasta. Do najważniejszych należą: statut Republiki Polijca oraz popiersie Flory (I wiek), która zgodnie z miejscową legendą miała być oblubienicą Dionizosa.
Rozwiń tekst