Schwarzhorn to szczyt górski o wysokości 2.790 metrów położony w Alpach Walijskich w paśmie górskim rozdzielającym doliny Val d’Anniviers i Turtmenntal. Ciekawostką jest fakt, że to pasmo górskie stanowi granicę językową. Po stronie zachodniej, czyli w dolinie Val d’Anniviers mówi się po francusku, a po stronie wschodniej, czyli w dolinie Turtmenntal mówi się po niemiecku. Za umowną granicę przyjmuje się las Pfynwald.
Informacje ogólne:
Prognozy pogody w końcu były dla nas optymistyczne, zaczęliśmy więc planować wspinaczki w wyższe góry i na lodowce. Z rana jednak niebo było nadal zasnute chmurami i tak miało się utrzymać przez cały dzień. Wyprawa w wysokie góry nie miałaby większego sensu, bo widoczność byłaby bardzo ograniczona. Chcieliśmy oszczędzić nogi przed wyprawą na
lodowiec Aletsch, którą zaplanowaliśmy na juto. Nie chcieliśmy jednak spędzić całego dnia w domu, więc zdecydowaliśmy się na krótką wycieczkę na Schwarzhorn. Autem dojechaliśmy do miejscowości
Chandolin, a później wyciągiem krzesełkowym do stacji
Tsapé. Stąd na szczyt było tylko dwa kilometry, a przewyższenie do pokonania wynosiło 300 metrów. Przy dobrym tempie powinno się udać wejść na szczyt w ciągu godziny.
Szczegółowe informacje o szlaku można znaleźć poniżej a ślad GPS w formacie gpx można pobrać
tutaj.
Opis szlaku:
Wystartowaliśmy przy stacji wyciągu krzesełkowego Tsapé i ruszyliśmy szeroką, szutrową drogą w kierunku jeziora Lac Noir. Po drodze minęliśmy ogromne połacia zmarzniętego śniegu. Po około 20 minutach marszu po prawie płaskim terenie dotarliśmy do jeziora. Jezioro schowane jest między szczytami, a jego tafla miała ciemnozielony odcień a woda była lodowata. Było prawie bezwietrznie, więc w wodzie przepięknie odbijały się okoliczne szczyty. Po krótkiej przerwie, podczas której delektowaliśmy się widokami, ruszyliśmy dalej na szczyt. Początkowo ścieżka wspinała się po trawiastym zboczu, później trawa ustępowała miejsca łupkom skalnym a w końcu skałom. Miejscami było dość ślisko. Na pokonanie kilometrowego szlaku potrzebowaliśmy prawie godziny, więc trochę więcej jak zakładaliśmy na początku. Przez cały kilometr nachylenie szlaku wynosi około 30%. Ostatnie metry przed szczytem usłane były ogromnymi blokami skalnymi, często większymi od człowieka. Musieliśmy więc przeskakiwać z kamienia na kamień i uważać, aby się nie pośliznąć i nie wpaść w szczelinę skalną. Wierzchołek Schwarzhorn zaznaczony jest ogromnym kopcem ułożonym z łupków i skał. Widok ze szczytu był urzekający. W dole widać jeziora Lac Noir, Illsee oraz Górne i Dolne jezioro Meretschi a w oddali miasteczko Sierre w Dolinie Rodanu. Po drugiej stronie dumnie górują szczyty Rothorn oraz Bella Tola. Z racji tego, że szczyt jest mocno eksponowany, wiał na nim dość silny i zimny wiatr. Zmuszeni byliśmy do schowania się przed wiatrem w skalnych zaułkach. Po przerwie na kanapki ruszyliśmy w dół tym samym szlakiem. Zejście do jeziora Lac Noir przebiegło dość sprawnie i szybko. Około 200 metrów za Lac Noir od szlaku w prawo odchodzi dzika ścieżka prowadząca granią do przełęczy Pas de l'Illsee. Z racji tego, że wspinaczka na Schwarzhorn była wyjątkowo krótka a dzień jeszcze długi, postanowiliśmy skręcić w tę ścieżkę. Ze ścieżki roztaczał się piękny widok na jezioro Illsee na północy i Tsapé na południu. Po przejściu około 500 metrów znaleźliśmy się na niewielkim, skalistym wzniesieniu oznaczonym starym, drewnianym krzyżem. Zrobiliśmy sobie chwilę przerwy na delektowanie się pięknymi widokami. Dokładnie pod nami była stacja wyciągu krzesełkowego, cel naszej wędrówki. Postanowiliśmy nie iść już dalej granią, tylko zejść bezpośrednio na dół po zboczu góry. Zejście zajęło nam więcej jak przewidywaliśmy. Zbocze usłane było norami świstaków i trzeba było uważać, aby z nie nie wpaść.
Wejście na Schwarzhorn nie był zbyt dużym wyzwaniem. Krótka ścieżka nie powinna nikomu nastręczyć zbyt dużych trudności.
Dojazd:
Samochód zostawiliśmy na bezpłatnym parkingu znajdującym się, nieopodal dolnej stacji wyciągu krzesełkowego Tsapé. Współrzędne GPS parkingu to: 46,248287 N; 7.603790 E.
Rozwiń tekst
