Rifugio Larcher al Cevedale to schronisko znajdujące się na wysokości 2.608 m n.p.m. powyżej doliny Val Venezia, która z kolei jest boczną doliną doliny Val di Peio. Schronisko otoczone jest kilkoma lodowcami, więc stanowi naturalną bazę wypadową dla wypraw na nie. Z powodu dość krótkiego i łatwego dojścia z parkingu Malaga Mare, schronisko jest często wybierane jako cel jednodniowych wędrówek.
Opis szlaku:
W naszą wędrówkę wyruszamy z parkingu Malaga Mare. Przez pierwsze 500 metrów idziemy szutrową drogą, i dochodzimy do restauracji Malaga Mare. Następnie skręcamy w szlak oznaczony numerem 102, który prowadzi nas bezpośrednio do Rifugio Larcher al Cevedale. Kolejny kilometr to wspinaczka na równinę Pozza di Venezia. Ścieżka jest skalista i dość kręta. Po drodze mijamy kilka potoków górskich, które na skalistym zboczu tworzą malownicze kaskady. Po wejściu na równinę zaczynamy dość monotonny marsz po dobrze wydeptanej ścieżce w kierunku schroniska. Ścieżka poprowadzona jest po zboczu doliny Val di Venezia. Pierwsze, poważniejsze podejście pojawia się dopiero po dwóch kilometrach marszu. Po jego pokonaniu rozpościera się przed nami wspaniały widok na lodowiec Vedretta de la Mare oraz dolinę polodowcową Val di Venezia. Na morenach doskonale widać jak jęzor lodowca stawał się coraz krótszy aż w końcu zniknął, niestety. Do schroniska pozostało około 700 metrów wędrówki. Architektura schroniska jest dość ciekawa. Zostało ono niejako „przyklejone” do skał. Kilkadziesiąt metrów za schroniskiem znajduje się niewielka kapliczka. Przy schronisku robimy sobie dłuższą przerwę na odpoczynek i posiłek. Podobnie jak w dolinie Val della Mite, tak i tutaj, otaczające szczyty są w odcieniu czerwonym. Obydwie doliny leżą w tej samej części Alp Retyckich (grupa Ortler Cevedale) tak więc budowa geologiczna szczytów jest zbliżona.
Widok na otaczające szczyty i pokrywające je lodowce jest przepiękny. Niestety, pogoda trochę się popsuła. Zrobiło się pochmurno i wietrznie. Trzeba było więc ruszać w dalszą drogę, tym razem szlakiem numer 104. Przez pierwsze 800 metrów szlak wspina się w górę, aby osiągnąć leżącą na wysokości 2.726 m n.p.m. niewielką przełęcz. Z przełęczy rozpościera się jeszcze ładniejszy widok, niż z leżącego poniżej schroniska. W kierunku zachodnim widoczny jest masyw Monte Cavedale, zaś w kierunku wschodnim - dolina Val Lago Lungo. Po pokonaniu kolejnych 600 metrów dochodzimy do rozgałęzienia szlaków. Szlak 146 schodzi do jeziora Lago Lungo, my natomiast pozostajemy na szlaku numer 104 i idziemy dalej aż do kolejnego rozgałęzienia szlaków, na którym opuszczamy szlak numer 104 i skręcamy w szlak numer 123, który po pokonaniu 1,5 kilometra doprowadzi nas do jeziora Lago Nero. Szlak poprowadzony jest zboczem doliny Val Lago Lungo. Idąc nim możemy delektować się widokami na leżące w dole jezioro Lago Lungo oraz na widoczny w oddali masyw Monte Cavedale. Odcinek szlaku jest praktycznie płaski, więc mamy sporo czasu na podziwianie otaczającej nas przyrody.
Jezioro Lago Nero to niewielkie jezioro leżące na wysokości 2.624 m n.p.m. Korzystając z chwili przerwy wdrapaliśmy się na pobliskie zbocze, skąd mogliśmy podziwiać jezioro z góry. Między skałami można było dostrzec dużo większe jezioro Lago del Càreser, do którego dojdziemy za chwilę.
Do jeziora Lago del Càreser (2.603 m n.p.m.) docieramy po przejściu kilkudziesięciu kolejnych metrów. Lago del Càreser to sztuczny zbiornik zbudowany w roku 1931 w celu gromadzenia wody z lodowca Càreser. Gromadzona woda wykorzystywana jest do produkcji energii elektrycznej. Zbiornik wodny zamknięty jest betonową tamą o wysokości 58 metrów, którą musimy przejść na drugą stronę doliny (cały czas szlakiem numer 123). Na niektórych mapach zaznaczony jest dodatkowy szlak schodzący bezpośrednio w dół, bez konieczności wchodzenia na tamę. Szlak ten co prawda istniał wiele lat temu, jednakże obecnie nie ma możliwości, aby nim przejść.
Po przejściu tamy zaczyna się strome zejście. Na długości około czterech kilometrów szlak schodzi w dół prawie 700 metrów. Ścieżka jest bardzo kręta i poprowadzona po dość niestabilnym, śliskim i kamienistym podłożu. Po dość mozolnym schodzeniu (po drodze mijamy jeszcze rozgałęzienie ze szlakiem numer 140) docieramy do parkingu, z którego rozpoczęliśmy wędrówkę.
Reasumując, trzeba powiedzieć, że szlak i wędrówka dostarczyła nam wspaniałych wrażeń. Widoki na skaliste szczyty i pokrywające je lodowce były przepiękne. Na przykładzie opuszczonej przez lodowiec moreny mogliśmy wytłumaczyć naszym dzieciakom proces topienia się lodowców i opowieść zilustrować namacalnymi przykładami. Była to niewątpliwie jedna z ciekawszych wędrówek tych wakacji.
Dojazd:
Wędrówkę rozpoczęliśmy na parkingu Malaga Mare. Współrzędne GPS parkingu to: 46,41508 N; 10,68111 E. Do parkingu prowadzi bardzo wąska i kręta droga. Z racji atrakcyjności ścieżek biorących początek przy parkingu, drogą jeździ sporo aut. Przed wjazdem na kolejny fragment drogi, warto zawczasu się upewnić, że będzie gdzie minąć się z nadjeżdżającym autem, co jakiś czas znajdują się poszerzenia. Przejazd ostatnimi kilometrami drogi jest dodatkowo płatny.
