Jeszcze 60 lat temu, Al Ain (arab. ٱلْعَيْن) było jedną z sześciu niewielkich oaz znajdujących się przy granicy z Omanem. Tereny uprawne nawadniano korzystając z systemu kamiennych kanałów wodnych. Długie karawany transportowały daktyle i inne płody rolne do nadmorskich miejscowości. Dzisiaj, sześciopasowa autostrada łączy Al Ain ze stolicą emiratu, miastem Abu Dhabi. Oazy rozwinęły się i razem stworzyły prężnie rozwijające się miasto. Nazwa miasta pochodzi od arabskiego słowa oznaczającego „źródło”. Mimo tego, że miasto znajduje się „na środku pustyni”, brak wody nie jest żadnym problemem. Na terenie miasta znajduje się wiele podziemnych źródeł zaspokajających w zupełności zapotrzebowanie na wodę. W mieście znajduje się ponad 70 parków i oaz. W roku 2011, miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do najważniejszych zabytków należy antyczny system nawadniania starej oazy, wykopaliska w Hili oraz grobowce na górze Jabel Hafeet.
Rozwiń tekst