Fréjus to nadmorskie miasteczko
Wybrzeża Lazurowego, w którym doskonale zachowały się ślady
rzymskiego panowania. Pomiędzy ruinami rzymskiego miasta i najstarszymi we Francji budowlami sakralnymi, Fréjus posiada przepięknie zachowaną starówkę.
Nazwa miasta pochodzi prawdopodobnie od założonego przez Cezara miasta handlowego (Forum Julii). To miasto portowe leżało na szlaku handlowym nazywanym Via Aurelia, łączącym Rzym z Hiszpanią. Pierwszymi mieszkańcami miasta byli weterani 8 legionu rzymskiej armii. Po kilku latach funkcjonowania i szybkiego rozkwitu, miasto zaczęło trącić na znaczeniu. Pod koniec drugiego wieku naszej ery, Rzymianie wycofali z miasta swoją armią, w ślad za nią podążali kolejni mieszkańcy miasta. Przypuszcza się, że przez pewien czas, miasto było zupełnie wyludnione. Dopiero pod koniec panowania Saracenów, na przełomie XII i XIII wieku miasto odrodziło się na nowo, rozpoczęto budowę katedry. Jednak miasto już nigdy nie odzyskało swojego pierwotnego znaczenia na mapie Europy. W XVIII wieku zasypano stary rzymski port. Jego użytkowanie stało się niemożliwe z powodu wielkich ilości mułu i szlamu, które odłożyły się na dnie morza przez wszystkie lata jego użytkowania.
Pozostałości rzymskiego Fréjus są widoczne w wielu zakątkach współczesnego miasta. Wśród budowli warte zobaczenia są ruiny teatru i zachowane tam rzędy siedzeń, fragmenty murów obronnych i wysokie na 2,5 metra bramy wjazdowe do rzymskiego miasta. We wschodniej części miasta zachowało się kilka łuków rzymskiego akweduktu oraz ruiny łaźni termalnych. Jednak najważniejszym świadkiem potęgi miasta za czasów rzymskich jest amfiteatr. 16 rzędów ławek mogło pomieścić 10.000 widzów. Owalna scena amfiteatru ma wymiany 68 X 39 metrów.
Centrum współczesnego miasta zajmuje kompleks katedralny: kaplica chrzcielna, droga krzyżowa, katedra i pałac biskupów. Po przekroczeniu progów świątyni, po lewej stronie można zajrzeć do pochodzącej z V wieku kaplicy chrzcielnej. Budowla ta jest jednym z najstarszych zachowanych budynków sakralnych we Francji. Aby przejść drogę krzyżowa należy wspiąć się stromymi schodami znajdującymi się pomiędzy baptysterium a katedrą. Droga krzyżowa została wybudowana pod koniec XIII wieku. Sama katedra została wybudowana około roku 1200, składa się z dwóch architektonicznie rożnych naw. Nawa główna poświecona jest Maryi Pannie, zas nawa boczna św. Etienne.
Rozwiń tekst
