Koloseum, a właściwie Amfiteatr Flawiuszów (Amphitheatrum Flavium), to bez wątpienia znak rozpoznawczy Rzymu i magnes przyciągający turystów do miasta. Koloseum to duża, eliptyczna budowla o długości 188 m, szerokości 156 m i wysokości 54 m. Według dzisiejszych szacunków, trybuny mogły pomieścić około 50 tysięcy widzów. Dzisiejsza nazwa „Koloseum” pochodzi od ogromnego posągu Nerona, który stał w pobliżu amfiteatru. Budowa amfiteatru została zainicjowana w roku 69 przez cesarza Wespazjana z dynastii Flawiuszów, jedenaście lat później ogromna budowla została uroczyście otwarta przez jego syna, cesarza Tytusa.
W amfiteatrze odbywały się walki gladiatorów, bitwy morskie i polowania na dzikie zwierzęta. Krwawe walki, na życie i śmierć, były ulubioną rozrywką Rzymian i przyciągały więcej widzów, niż jakakolwiek inna atrakcja znajdująca się na terenie Wiecznego Miasta. Tradycja mówi, że na terenie Koloseum mordowano także chrześcijan, stąd też na arenie Koloseum ustawiony jest krzyż, a w każdy Wielki Piątek papież celebruje tutaj Drogę Krzyżową. Badania historyczne nie potwierdzają jednak tezy, że Koloseum było miejscem męczeństwa chrześcijan.
Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść (do dzisiaj zachowały się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV) a system przemyślanych schodów i przejść umożliwiał szybką ewakuację widzów. W podziemiach Koloseum znajdowały się szatnie, bufety, natryski, pomieszczenia dla gladiatorów, klatki na zwierzęta i magazyny. System wyciągów umożliwiał szybki transport zwierząt na arenę. Pierwszy poziom trybun zarezerwowany był dla cesarza, urzędników państwowych, senatorów i kapłanów. Na drugim poziomie siedzieli patrycjusze i legioniści. Trzeci i czwarty poziom zarezerwowany był dla pozostałych, wolnych obywateli cesarstwa, natomiast na piątym poziomie zasiadały kobiety.
Ostatnie igrzyska miały miejsce w roku 523. W średniowieczu Koloseum zostało przekształcone w twierdzę obronną, natomiast w renesansie służyło, jako źródło kamienia do budowy rzymskich kościołów i pałaców.
Rozwiń tekst
