Teguise, pierwotnie »La Real Villa de Teguise« a przez tubylców do dzisiaj nazywane »La Villa«, to
najstarsze miasto na wyspie oraz w całym archipelagu wysp kanaryjskich. Miasto jest oddalone o około 10 kilometrów od
Arrecife i leży na stokach masywu
Risco de Famara. Do 1852 było Teguise stolicą wyspy. Największą atrakcją turystyczną miasta jest
coniedzielny jarmark. W pozostałe dni tygodnia miasto ogarnia głęboka cisza i spokój, dzięki czemu można w skupieniu podziwiać tę architektoniczną perłę Wysp Kanaryjskich.
Budowlą rozpoznawczą miasta jest kościół Iglesia Nuestra Senora de Guadalupe, nazywany czasem także Iglesia de San Miguel. Budowa kościoła rozpoczęła się w pierwszej połowie XV wieku, przez długi czas kościół ten był głównym centrum religijnym wyspy, posiadał bezcenną monstrancję i był przez to narażony kradzieże. W 1568, 1569, 1571 oraz 1596 świątynia była plądrowana, w roku 1618 dodatkowo częściowo zniszczona. W roku 1680, po zbiórce pieniędzy wśród mieszkańców wyspy kościół został ponownie odbudowany. Ostatecznie w roku 1909 pożar zniszczył świątynię całkowicie, tym razem jednak przyczyną była nieroztropność jednego z ministrantów. Ponowna odbudowa kościoła zakończyła się w roku 1922, z pierwotnej budowli zachowała się jedynie cześć wierzy.
Kolejną ważną budowla jest pałac Palacio Spínola, zwany także Pałacem Gubernatora. Pałac został wybudowany w latach 1730 - 1780 na zlecenie José Feo Peraza. W roku 1895 padło po raz pierwszy nazwisko Spínola, po tym jak Dona Adelina Feo Curbelo poślubiła Don Angela Spínola Cancio. Spacer przez pałac prowadzi przez kilka salonów, bogato zdobiona jadalnie, małą kaplice, pokoje mieszkalne oraz sypialnie.
W wschodniej granicy miasta, na 452 metrowym wulkanie Guanapay, wznosi się zamek Castillo de Guanapay. Wspinając się na górę można podziwiać piękny widok na krater a z góry można podziwiać położone 150 metrów poniżej miasto Teguise. Zamek Castillo de Guanapay, zwany także Castillo de Santa Bárbara został prawdopodobnie wybudowany w XIV wieku z inicjatywy Lancellotto Mallocello. Wieża obserwacyjna została dobudowana w wieku XVI na polecenie Augustína Herreras y Rocha. W roku 1586 w czasie napadu piratów, budowla została zrujnowana. W roku 1588 Filip II zlecił włoskiemu architektowi i inżynierowi Leonardo Torriani odbudowę zamku i doprowadzenie do stanu używalności. W latach 1960 oraz 1977 z prywatnych inicjatyw zamek został odrestaurowany. W zamku znajduje się małe muzeum emigracji.
Rozwiń tekst
