Cueva de los Verdes, podobnie jak
Jameos del Aqua, należą do tego samego podziemnego tunelu, który powstał na skutek wybuchu wulkanu
La Corona. Wulkan ten oddalony jest od systemu tuneli o 5 kilometrów i jest najwyższym wzniesieniem (609 m. n.p.m.) północnej części Lanzarote. Wybuch tego wulkanu datowany jest na okres pomiędzy 3000 i 1000 roku przed naszą erą.
Cueva de los Verdes rozciąga się od stóp wulkanu La Corona aż do wybrzeża wyspy oraz dalej, prawie 1,5 km w wodzie.. Ten podwodny odcinek leży około 50 m poniżej lustra wody, został po raz pierwszy odkryty w końcu lat osiemdziesiątych 20 stulecia. System jaskiń powstał na skutek szybszego stygnięcia lawy na jej powierzchni.
W sumie 2 kilometry tunelu jest udostępnione do zwiedzania. Jaskinia za wyjątkiem oświetlenia, kilku stopni schodów i wytyczenia kilku wąskich przejść pozostała w stanie nienaruszonym. Bezpośrednio przy wejściu, przechodzi się przez cześć tunelu, gdzie na podstawie kolorów można rozpoznać rożne minerały: węglik wapnia, tlenek żelaza, fosfor, magnez. Ściany tunelu zabarwione są na wszelkie odcienie bieli, czerwieni, żółci oraz czerni. Idąc dalej, można dostrzec na lewo i prawo w jaki sposób zastygała lawa. Na zwieńczeniu tunelu, ociekająca i stygnąca lawa uformowała stożki. W najniższym punkcie jaskini, 50 metrów poniżej powierzchni ziemi, została utworzona sala koncertowa, jak się okazało, akustyka tego miejsca jest bardzo dobra, praktycznie nie ma tutaj echa.
Rozwiń tekst
